«پایان زمین» و بحران محیط زیست
به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، داریوش تفرشینیا (تهیهکننده سینما) در گفتگو با هنرآنلاین از اتمام مستند «پایان زمین» خبر داد و درباره این اثر گفت: این مستند درباره آلودگی منابع آبی ایران بوده و از زاویهای متفاوت به محیط زیست میپردازد. در واقع تیم تصویربرداری ما به صورت حرفهای از زیباییها و در کنار آن از آلودگیهایی که در اعماق بستر دریاچههای ایران هست، تصویربرداری کردهاند و همین موضوع وجه تمایزی برای مستند ماست. چراکه در صنعت سینما و مستند کمتر چنین اتفاقی را دیدهایم.
وی درباره چالشهای فیلمبرداری زیر آب که لازمه تولید این اثر بوده، توضیح داد: علاوه بر چالشهایی که شما در تصویربرداری زیر آب با آن مواجه هستید، شخص یا اشخاصی که این کار را انجام میدهند، حتما باید ورای تسلط به تصویربرداری تخصص غواصی را هم به صورت حرفهای داشته باشند. به همین خاطر این کار در دنیای امروز یک حرفه خاص و کاملا چالشبرانگیز بوده و سختیهای خودش را دارد اما در کنار این موارد هم بسیار لذت بخش است.
این تهیهکننده سینمای ایران همچنین درباره مکان فیلمبرداری این مستند بیان کرد: یک دریاچهای به اسم «سیاهگاو» در استان ایلام و شهرستان آبدانان وجود دارد که از بابت عمق، دید و گونههای مختلف جانوری، دریاچهای منحصر به فرد به شمار میآید.
تفرشینیا درباره علت نامگذاری عنوان «پایان زمین» برای این مستند توضیح داد: اولین بار که به این دریاچه رفتیم، با یکسری موارد خیلی جالب مواجه شدیم. در بستر دریاچه به غیر از پلاستیکهای مختلف و آلودگیهای دیگر، تعداد خیلی زیادی گاز پیکنیکی و خرجهای خمپاره وجود داشت. یک تیمی از شاگردانم شروع به تحقیق کردند که ببینند آیا آنجا جز مناطق جنگی بوده یا نه که بعد از تحقیقات متوجه شدیم که آنجا اصلا ارتباطی به منطقه جنگی ندارد و این وسایل ابزاری برای ماهیگیرهایی بوده که به آنجا میآیند که این خودش یکی از فجایع بزرگ است.
وی ادامه داد: علاوه بر این موارد دریاچه پر از آلودگی پلاستیکی از جمله بطریهایی بود که همگی در بسته بودند. در واقع وجود این بطریها نیز دلیلی داشت و بومیهای آن منطقه به صورت نذر و نیاز این بطریها را پر کرده و به صورت تعمدی به دریاچه ریخته بودند. ما پس از اینکه تصاویر این آلودگی را گرفتیم، دریاچه را به صورت کامل پاکسازی کردیم و تقریبا حدود یک تن پلاستیک از بستر دریاچه بالا آوردیم. به همین خاطر اسم مستند را «پایان زمین» گذاشتیم.
این مستندساز در ادامه بیان کرد: در واقع اگر مسائلی از این دست پیگیری نشود و از آن جلوگیری صورت نگیرد، اتفاق ناگواری را شاهد خواهیم بود. چراکه دریاچه و رودخانهها منابع اصلی آب ایران و دنیا هستند که به اقیانوسها سرازیر میشوند، بنابراین اگر ما دریاچهها و رودخانهها را آلوده کنیم، دریاها را آلوده کردیم. در واقع مشکل میکروپلاستیکها که الان در چرخه غذایی حیوانات و جانوران دریایی هم وجود دارد، باعث میشود که ما زودتر به پایان زمین برسیم.
تهیهکننده مستند «پایان زمین» همچنین درباره اقدامی که برای جلوگیری از آلودگی مجدد دریاچه «سیاهگاو» شده است، گفت: پس از پاکسازی دریاچه از اداره محیط زیست ایلام درخواست کردیم که تابلویی نصب کنند تا آگاهی برای افراد بومی و همینطور گردشگرانی که برای دیدن دریاچه میآیند صورت گیرد. همچنین با دو تن از مجسمهسازان خوبمان صحبت کردیم که با بخشی از زبالهها که آنها را نگه داشتیم یک مجسمه نمادینی را در آنجا بسازند که هم جذابیت گردشگری داشته باشد و هم این آگاهی را به همه بدهد که این دریاچه میتواند زیبایی خودش را بدون پلاستیک هم داشته باشد.
تفرشینیا در پایان با بیان اینکه مستند «پایان زمین» در بخش کوتاه پانزدهمین جشنواره سینما حقیقت حضور دارد، گفت: این اثر اولین مستند برای این کار بوده و قرار است به صورت سریالی آثاری در این راستا ساخته شود. مستند دوم ما نیز مرتبط به همین مشکلات محیط زیستی در بستر دریا و دریاچههای ایران و جهان است. ما سعی میکنیم با تداوم ساخت مستندهای بیشتر درباره این موضوع به آگاهی عموم مردم کمک کنیم تا همگی در کنار هم بتوانیم از این معضل جلوگیری کنیم.
پانزدهمین جشنواره بین المللی «سینماحقیقت» از 18 تا 25 آذرماه برگزار میشود.
منبع: هنرآنلاین