مصطفی شریفی کارگردان مستند «خورشید روز سیزدهم» به بهانه پخش این مستند از تلویزیون به «خبرگزاری مهر»، گفت: این مستند درباره مراسم تشییع حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس و یاران‌شان در عراق و ایران است. از آنجایی که بنده از عوامل فیلم مستند «۷۲ ساعت» بودم و تدوین آن مستند را برعهده داشتم، در ماجرای ساخت آن مستند به این جمع‌بندی رسیدیم که باتوجه به ابعاد گسترده این تشییع، نمی‌توان پرداخت جامعی از آن در قالب همان مستند داشته باشیم و با تصمیم‌گیری مشترک مهدی مطهر و مصطفی شوقی، که تهیه‌کننده و کارگردان آن مستند بودند، تصمیم گرفتیم در آینده مستند جداگانه‌ای درباره این مراسم بسازیم.

وی افزود: برای این مستند تلاش کردیم به تمام شهرهایی که پیکر حاج قاسم و شهید ابومهدی در آن‌ها تشییع شده بودند برویم و با مردم آن شهرها که در جریان تشییع حضور داشته‌اند صحبت و مصاحبه داشته باشیم. تلاش‌مان هم این بود که تمام ابعاد این تشییع عظیم را در این فیلم ثبت کنیم.

این مستندساز درباره تفاوت روایت این مستند به نسبت آثار مشابه هم توضیح داد: بالاخره در این سه سال، تولیدات گسترده و متنوعی درباره حاج قاسم و ابومهدی المهندس داشته‌ایم که هر کدام هم کیفیت‌های متنوعی داشته‌اند. ما سعی کردیم در این مستند، ابعاد بیشتری را مدنظر قرار دهیم و از زاویه‌های متفاوت‌تری به این دو شخصیت بپردازیم. در جریان تشییع پیکر این دو شهید، در واقع ورق برگشت و برای اینکه بدانیم این برگشتن ورق چه معنایی دارد، باید به روزهای قبل از این حادثه در عراق رجوع کنیم. عراق در آن مقطع به‌طور کامل به هم ریخته بود و این واقعیتی است که در مستندهای ساخته شده کمتر به آن توجه شده است.

تلاش رسانه‌های غربی و سعودی برای گسست میان مردم ایران و عراق

شریفی ادامه داد: در کشور عراق در آن مقطع یک فضای ضدایرانی و ضدجبهه مقاومت به‌وجود آمده بود و رسانه‌های سعودی و غربی تمام تلاش خود را معطوف به گسست میان ملت ایران و عراق کرده بودند. در چند روز قبل از این حادثه حتی ما شاهد تعرض به سفارت ایران در عراق بودیم و طیفی از مردم عراق علیه ایران شعارهایی را می‌دادند. در فیلم «۷۲ ساعت» به نقل از معاون ابومهدی این نکته اشاره شده است که آن‌ها بیم این مسئله را داشتند که از سوی برخی از مردم، به پیکر این شهدا جسارت شود اما صبح تشییع پیکر این شهدا، می‌بینند که ورق به طور کامل برگشته و شاهد تشییع بی‌سابقه‌ای بودیم. فضا به‌صورتی بود که در شب حادثه در عراق نمی‌دانستند پیکر این شهدا را به کجا باید منتقل کنند و حتی این هراس وجود داشت که پیکر این شهدا از سوی برخی تندروها دزدیده شود.