حسینیه ثارالله گرگان مملو از جمعیت شده است. از اقشار مختلف مردم گرفته تا خانواده‌های معظم شهدا، مسؤولان و نیروهای نظامی گلستان؛ همه آمده ایم به بدرقه مهمانانی که از چندین روز گذشته، شهر به شهر گلستان را از عطر ایثار و معنویت لبریز کرده اند.

اینک دارالمومنین گرگان در ایام فاطمیه میزبان ۲ شهید گمنام است. جوانمردانی که پلاکشان را از گردن خویش درآوردند تا مانند مادرشان زهرای اطهر(س) گمنام و بی مزار بمانند اما در تاریخِ دل‌ها جاودانه شدند.

شهدایی که اگرچه نام و نشانی ندارند اما به مردانگی و شجاعت شهره اند و سرمشق جوانانی که امروز سربند یا فاطمه‌الزهرا بر  پیشانی بسته اند و زیر تابوت شهدا گمنام را گرفته اند و با خلوص نیت اشک می‌ریزند.

جوانان دهه هشتادی و نودی که شاید هشت سال دفاع مقدس را حتی به چشم ندیده اند اما با اشک‌های خود ندای "تا آخرین نفس پای خون شهدا ایستاده ایم" سر می‌دهند.

میدان شهرداری گرگان از جمعیت عاشق پیشه موج می زند که به عشق شهدا گرد هم آمده اند. مداح زمزمه می‌کند «شهید گمام سلام؛ خوش اومدی مسافر من، خسته نباشی پهلوون» و باران اشک‌هایی که در غربت شهدای خوشنام و مادرشان زهرای اطهر از چشم ها جاری می شود.

مادر شهید جاویدالاثر گلستانی، ابوطالب جلالی که عکس فرزندش را بر سینه سنجاق کرده است، به جستجوی یافتن نشانه‌ای از پسرش در این مراسم شرکت کرده است. 

این مادر شعری می خواند که رنج چهل سال غربت فرزندش را به تصویر می کشد و دل های حاضران را به درد می آورد.

قلب من هم‌ برای این مادر گرانقدر و خانواده های شهدا گمنام به درد می آید. چرا که از دست دادن عزیزسخت است ولی سخت تر این است که بدانی دیگر هیچ اثری از عزیزت به جا نمانده است و در انتظار یک خبر کوچک، چهل سال صبر کنی و هر روز از خودت سئوال کنی آیا از او خبری می رسد یا دیدارمان می ماند به قیامت؟

خواهر شهید دیگری هم، که چشم انتظار بازگشت برادر جاویدالاثر است در این مراسم به یاد این شهید گرانقدر دفاع مقدس، سوگواری می کند.

آرام آرام راه می افتیم و پیکر این دو شهید، باحضور مردم عاشقی که آمده اند از شهدا شفاعت طلب کنند، تا میدان شهدا و امامزاده عبداالله (ع) گرگان تشییع کنیم.

به امام زاده عبدالله می رسیم و بعد از مداحی، فرزند آیت الله میبدی روایت می کند:  به حج مشرف بودم، وقتی به مدینه رسیدم دیدم قبر ائمه بقیع خاموش است، نه گنبدی دارد نه بارگاهی.

میبدی پس از آنکه از غربت مادر بی نشان و بانوی دوعالم سخن گفت، درحق مسلمان دعا کرد و از خدا خواست زمینه تعجیل در فرج و ظهور حضرت ولیّ عصر(عج) را فراهم کند.

از سیدمحمد حسینی، روحانی گلستانی می پرسم درسی که شهدا گمنام به ما می دهند چیست؟ 

او پاسخ می دهد: شهدا چه گمنام باشند، چه مفقودالاثر، پیام آزادگی و آزاده زیستن را به ما می دهند و این که تمام کارهای ما باید برای خدا و رضای خدا باشد، پس اگر کار برای خدا انجام بشود، قبل از این که شهید شوی، شهید زندگی کرده ای و بعد شهید می میری و سپس با شهدا محشور می شوی. خوشا به حال شهیدان و خوشا به حال ۲۲۰ شهید جاویدالاثر گلستان که عزت و آبروی ماهستند.

وی ادامه اداد: شهدا را بدرقه کرده ایم ، شهدایی که تا همیشه تاریخ مدیون آن ها هستیم و چه سربلند گلستانی که بسیار شهدا در خاک آن غنوده اند و اینک هم مدفن دو شهید خوشنام در محوطه صداوسیمای مرکز گلستان و محوطه دانشگاه جامع گلستان خواهد بود.

این روحانی گلستانی در پایان سوالی تامل برانگیز پرسید و گفت: اولین سوالی که باید در روز قیامت به شهدا و خانواده ها آنان پاسخ دهیم این است که با امانت آنها چه کرده‌ایم؟ درس شهدا درس امانتداری است؛ ما باید این نظام را که میراث شهداست حفظ کنیم و مراقب ارزش ها و اهدافی  باشیم که شهدا به خاطر آن ها شهید شدند.

گلستان- پریسا مسعودی