به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، الناز دیمان: آغاز دوباره طرح «اکران حقیقت» در شرایطی که جامعه به سمت عادی شدن پیش می‌رود، اقدام مفیدی است. سینمای مستند در تمام این سال‌ها نیازمند یک فضای امن و فرصتی مستمر برای اکران مستندها بوده، اما همواره پاتوق‌ها و فضاهایی که برای نمایش مستندها اختصاص یافته، موقت و محدود بوده است. «اکران حقیقت» که بر بستر جشنواره «سینماحقیقت» استوار شده و مستندهای تولید شده مرکز گسترش (مهمترین متولی تولید مستند) را نمایش می‌دهد، تابستان سال پیش آغاز به کار کرد و تا پایان سال ۵ مستند از تولیدات مرکز که در «سینماحقیقت» هم نمایش داده شده بودند، در این طرح روی پرده رفته و در سایت «هاشور» نمایش داده شدند.

اما توقف طرح در زمستان گذشته روندی را که آرام آرام شکل می‌گرفت متوقف کرد و زمزمه‌هایی آغاز شد که این حرکت مثل سایر جریان‌هایی که در فضای مستند وجود دارد، شکست می‌خورد. «اکران حقیقت» نیمه تیرماه امسال با نمایش «انیمیشن ایرانی» مستندی درباره روند خلق آثار پویانمایی در ایران، دوباره کلید می‌خورد. مرکز گسترش که امسال همزمان متولی اکران‌های «هنر و تجربه» شده، امیدوار است هم در اکران مستندها به سازو کاری درست برسد، هم چراغ «هنر و تجربه» را روشن نگه دارد. اتفاقی که هنوز درباره «هنر و تجربه» شکل نگرفته است.

اگر استقبال از «اکران حقیقت» ادامه یابد می‌توان امیدوار بود جامعه مخاطبان سینمای مستند، گروهی که همواره نسبت به نداشتن عرصه‌ای برای دیدن آثار مستند انتقاد داشتند، در فضایی مناسب بتوانند به تماشای این آثار بنشینند. از سویی دیگر، نباید این نکته را فراموش کرد که چنین حرکت‌هایی نیازمند صبر و زمان است. در صورت استمرار این نوع اکران هاست که می‌توان امید داشت سینمای مستند، بلاخره راهی به ساز و کار اکران بیابد و در معرض دید قرار بگیرد. «اکران حقیقت» قرار است در فاز دوم محلی برای عرضه و نمایش مستندهایی باشد که متقاضی اکران هستند، مستندهایی که لزوما در مرکز تولید نشده‌اند، می‌توانند در این طرح اکران شوند. باید دید در روزگاری که فروش سینماها به شدت پایین آمده و پلتفرم‌ها عرصه‌ای برای نمایش فیلم‌های متفاوت و تجربی شده، «اکران حقیقت» می‌تواند خلا جدی در عرصه توزیع و نمایش مستندها را پر کند یا خیلی زود به ایده‌ای خوب اما فراموش شده تبدیل می‌شود.

منبع: خبرگزاری ایلنا