این روزها  بار دیگر موضوع ادعای واهی مالکیت امارات بر سر جزایر سه‌گانه با امضای بیانیه ششمین نشست مجمع همکاری عرب و روسیه در مراکش مطرح شده است،‌ مسئله حاکمیت بر جزایر سه‌گانه ایرانی، ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در خلیج فارس مهم‌ترین مورد اختلاف میان امارات و ایران بوده است.

خلیج فارس و جزایر آن در درازنای تاریخ برای ایران از اهمیتی بسزا برخوردار بوده و آوردگاه جانبازی‌های ایرانیان برای پاسداری از کیان این سرزمین کهن بوده است. مبارزه ایرانیان با استعمار نیز از خلیج فارس آغاز شد و اولین پیروزی‌های ایرانیان بر استعمار به‌وسیله امامقلی خان سردار نامی شاه عباس صفوی در خلیج فارس تثبیت شد.

نبرد نیروی دریایی ایران به‌فرماندهی دریادار بایندر با نظامیان متجاوز انگلیسی در جنگ جهانی دوم، شهادت سه نظامی ایران در جریان آزادسازی جزایر سه‌گانه و سرانجام هشت سال دفاع مقدس از آب‌وخاک ایران در برابر تجاوز صدام بعثی و حامیان وی، همگی صحنه‌های ماندگاری هستند که خلیج فارس را به جایگاه شامخی در تاریخ ایران رسانیده است.

میان جزایر خلیج فارس سه جزیره ایرانی ابوموسی یا بوم سبز، تنب بزرگ و تنب کوچک شاهد جلوه‌های کم‌نظیری از عزم و اراده مردم برای پاسداری از تمامیت ارضی، استقلال و منافع ملی ایران بوده است. اگرچه جزایر سه‌گانه برای ایران و ایرانیان جایگاه نمادینی دارد و نشان از همبستگی و اراده ملی برای نگهبانی از تمامیت ارضی ایران است‌، اما از دیدگاه راهبردی و اقتصادی نیز مهم است و ادعاهای واهی نیز بر سر این موضوع است.

اگر بخواهید درباره مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه جست‌وجویی در اسناد تاریخی داشته باشید یا  تاریخچه آن را  بررسی کنید،‌ چند کتاب مناسب در این زمینه منتشر شده است که می‌تواند در این زمینه کمک‌کننده باشد.

«ایران نرسیده به امارات»‌
نوشته علیرضا رأفتی از انتشارات جام جم

«ایران نرسیده به امارات»تازه‌ترین کتاب در این زمینه است که به‌کوشش علیرضا رأفتی از سوی انتشارات جام جم در سال 1401 منتشر شده است،‌ رأفتی در این کتاب در قالب مستندنگاری چند سفر به این جزایر داشته، وضعیت اجتماعی آن‌ها را روایت کرده و همچنین با دقت و وسواس به تاریخچه اجتماعی و ریشه مناقشات سیاسی این جزایر پرداخته است.

این کتاب در شش فصل نوشته شده و نویسنده تلاش کرده است ضمن روایت سفر به این جزایر، تاریخچه سیاسی و اجتماعی این مناطق را نیز بررسی کند. به‌بیان خود نویسنده؛ این کتاب حاصل دو سفر موازی او یکی سفر فیزیکی به جزایر در طول یک‌سال و دیگری سفری در دل تاریخ و تورق و تعمق در اسناد و مدارک است.

کتاب در حقیقت،‌ روایتی از جزیره بوموسی و تنب بزرگ و تنب کوچک است، نگاه تاریخی به اینکه بر این جزیره چه گذشته است، مناقشات بر سر چیست؟ همچنین در این کتاب، چند سفرنامه از رأفتی نیز آورده شده است، در این کتاب با یک روایت خطی مستندنگاری مواجه هستیم که روایت دو سفر نویسنده به جزایر بوموسی و یک سفر به تنب است و  کنار آن، با بازگشت به روایت‌های تاریخی که از دل اسناد مختلف بیرون آمده‌اند نیز سر و کار داریم. 

به‌باور نویسنده جزیره بوموسی یکی از مظلوم‌ترین نقاط ایران است. این منطقه با وجود تلاش برای حفاظت پس از انقلاب همچنان مظلوم است، پیش از انقلاب نیز مظلوم بوده است.

وی در گفت‌وگویی که پیش از این با تسنیم داشته است اشاره می‌کند: ما در جنگ روایت‌ها هستیم، کشورهای حاشیه خلیج فارس با فعالیت رسانه‌ای اذهان عمومی و افکار عمومی را تحت تأثیر قرار می‌دهند تا بگویند خلیج فارس برای آن‌هاست، البته من به‌دنبال جنگ رسانه‌ای نبودم، هدف من کشف حقیقت تاریخی بود.

من میان این ماجرا ایستادم و می‌خواستم با ادبیات دوستانه فریاد بزنم که ما و برادران عربمان در ساحل جنوبی خلیج فارس زندگی می‌کردیم تا اینکه استعمارگری به منطقه آمد و حس کرد باید پایگاهی در خلیج فارس داشته باشد، اندیشید که باید شیخ‌نشین‌ها را مستقر کند و تاریخ را تحریف، پس سند‌نویسی کند که این جزایر برای آنهاست،‌ این استعمارگران استخوانی لای زخم گذاشتند و رفتند.