تئاتر امروز ایران به تبع تئاتر غرب و به حکم ضرورت هم سخنی با این جماعت در مردابی از اسنوبیسم مفرط، مستغرق در فرمالیسم و مناظرات پیچیده متظاهرانه متفلسف شده است.

سینما مشتریان تئاتر و رمان را دزدیده است و در سالن های تئاتر جز خود اهل تئاتر و روشنفکرانی که لابه لای کهنه ها و عتیقه ها در جست و جوی حس نوستالژیا هستند دیگر کسی باقی نمانده است.

آبشخور تئاتر- به معنای عام- همان سرچشمه آداب و سنن و آیینهای مردمی است و در هر جایی از سیاره خاک که این مولود مادر خویش را انکار نکرده، تئاتر نیز زنده است.