پاسداشت مقام ادبی ایرج قنبری، شاعر و ترانه‌سرای معاصر، همراه با رونمایی از تازه‌ترین کتاب وی با عنوان «باران‌های بی‌تو» به صورت مجازی در گروه بین‌المللی هندیران برگزار شد.

در این نشست ادیبان، خوشنویسان و هنرمندانی همچون علیرضا قزوه، رضا اسماعیلی، امیر عاملی، سید مسعود علوی، سید حکیم بینش، محمدمهدی عبدالهی، سرویش تریپاتی، عزیز آذین فرد، نغمه مستشار نظامی، سمانه خلف‌زاده، مهسا ایمانی، عارفه دهقانی، زیبا فلاحی، سارا عبدالهی‌فر و حمیده پارسافر حضور داشتند.

قزوه در ابتدای این مراسم ضمن تبریک به ایرج قنبری گفت: قنبری از شاعران شناخته‌شده در قالب‌های نیمایی، ترانه و غزل است و با تجربه قریب 40 و اندی سال سرودن یکی از دوستان و همراهان و همشهریان سلمان هراتی نیز هست.

سید مسعود علوی نیز در ادامه رابطه با شخصیت ادبی قنبری، او را شاعری با «صدای روشن» توصیف کرد و ادامه داد: او برای بیان اندیشه و عواطف شاعرانه خود را هرگز محصور فرم‌ها و شکل‌های از پیش تعیین شده نمی‌کند. او اعتقاد دارد که تپش‌های شاعرانه وقتی به بلوغ و زایندگی برسد، خود شکل طبیعی‌اش را به‌دست می‌آورد؛ به همین دلیل است که در شکل‌ها و ساختارهای مختلف تجربه کرده است. گاه برای کودکان شعر گفته است، گاه برای نوجوانان؛ گاه به زبان ترانه و گاه زبان معیار. او سعی دارد همه مردم را مخاطب شعرهای خود قرار دهد؛ با زبانی امروزی و دقیقاً منطبق بر شخصیت خود؛ یعنی اشعاری بدون تکلف، ساده و بسیار صمیمی.

امیر عاملی، شاعر، نیز در ادامه درباره اشعار قنبری گفت: شعر کُفر کلمات است که متولد می‌شود، اما با این حال از شعر قنبری همواره ایمان و امید منتشر شده است. او زندگی را به شعر سپرده است. 

رضا اسماعیلی، شاعر و پژوهشگر، نیز در ادامه در یادداشتی به بررسی شعرهای قنبری پرداخت و نوشت: ایرج قنبری از نسل شاعران پرکار دهه اول انقلاب است. شاعری مهربان و فروتن، با شعرهایی ساده و صمیمی. شاعری که هم‌نفس کوه و جنگل و دریاست و هم‌نشینی با او ما را به یاد شاعر«از آسمان سبز»، زنده‌یاد سلمان هراتی می‌اندازد. اما قبل از اینکه به سلوک ادبی و شیوه شاعری قنبری عزیز بپردازم، لازم است مقدمه‌ای کوتاه در باره «رفتار شاعران با زبان» داشته باشم.

وی ادامه داد: پیش‌تر در مقاله‌ای با عنوان «شاعر و رفتار چهارگانه با زبان»، رفتار شاعران با زبان را به چهارگونه زیر تقسیم کرده‌ام: رفتار فروهنجار، رفتار هنجار، رفتار فراهنجار، و رفتار ناهنجار. استاد ایرج قنبری در زمره شاعرانی است که رفتاری هنجار و مقبول با زبان دارد. در اینجا مجال آن نیست که به تعریف این رفتار چهارگانه بپردازم، اما برای رفع ابهام لازم است بگویم که منظور از رفتار هنجار با زبان، رفتاری مطابق با معیارها و هنجارهای مقبول ادبی است؛ یعنی رفتار شاعر با زبان در فرآیند آفرینش ادبی، رفتاری هم‌وزن و هم‌تراز با عرف رایج ادبی جامعه‌ای است که شاعر در آن زندگی می‌کند. رفتار هنجار با زبان، منحصر به آن گروه از شاعرانی است که در انطباق اثر ادبی خود با هنجارهای ادبی عصر خویش، موفق بوده‌اند. رفتار این شاعران با زبان، رفتاری معقول و قانونمند است. عاملی که در این شیوه رفتاری، اصالت و مانایی زبان را تضمین می‌کند، «رقابت جمعی» است؛ به عبارت ساده‌‌تر، این گروه از شاعران با زمینه مستعدی که دارند، در فرآیند آفرینش ادبی، بی‌نیاز از تقلید از یکدیگرند؛ ولی از آنجا که رابطه آنان با زبان رابطه‌ای متقابل و دو طرفه است، در مسیر یک رقابت سازنده و با بهره‌گیری از تجربیات گروهی، راه را برای تکامل زبان همواره کرده و در «نوزایش» و تجدید حیات نهاد زبان، فعالانه مشارکت می‌کنند.