افشین اعلاء شاعر معاصر کشورمان در مذمت ایرانی‌های خارج‌نشینی که در بنگاه‌های خبرپراکنی بیگانگان به سوگ ملکه انگلیس نشسته و مدح او را می‌گویند، می‌نویسد: متنی دور از انتظار نیست که مرگ و پایان یافتن سلطنت هفتاد ساله ملکه بریتانیا به عنوان نماد هویت و قدرت انگلستان و چند کشور دیگر، احساسات بخشی از ملت‌های مغرب زمین را جریحه‌دار کرده باشد، اما این که مجریان و کارشناسان ایرانی شبکه بی بی سی فارسی و‌ سایر رسانه‌های مشابه آن در سوگواری برای ملکه، کاسه‌‌های داغ‌تر از آش شده‌اند مایه شرمندگی است.

این روزها در کمال شگفتی، عده‌ای از خانم‌ها و آقایان ایرانی همکار با این رسانه‌ها را می‌بینیم که در کسوت مجری یا کارشناس به صورت بیست و چهار ساعته برای ملکه‌ نوحه سرایی می‌کنند. ملکه کشوری که سابقه چند قرن استعمار کشورهای جهان از جمله ایران را در کارنامه خود دارد. ابراز احساسات شدید و‌ خنده‌آور این مجریان و کارشناسان به حدی اغراق آمیز و حیرت آور است که ایرانی بودن آنان را برای مخاطب زیر سؤال می برد.

کمالات و فضائل اخلاقی بی‌شماری که این جماعت در وصف ملکه الیزابت می‌گویند، به قدری عجیب است که موجب تمسخر بینندگان می‌شود. اما مضحک‌تر از این، مشکی پوشیدن بانوان و کراوات سیاه زدن آقایان مجری یا کارشناس این برنامه‌هاست. این همه خودباختگی در برابر جاذبه‌های دروغین غرب، شایسته ایرانیان است؟

از خصومت تاریخی دولت بریتانیا با ایران نیز که بگذریم، آیا این نمایش‌های دیکته شده از طرف گردانندگان شبکه‌های بیگانه، با الفبای ایرانی بودن و پایبندی به هویت خویشتن در تضاد کامل نیست؟ باید به این عده از هم‌وطنان گفت اگر شما به هر دلیل همکاری با بنگاه خبرپراکنی کشوری دیگر را برگزیده‌اید، اصالت‌تان را فراموش نکنید. آیا مخالفت با جمهوری اسلامی، شما را به جایی رسانده‌است که مثل صحنه گردانان اجاره‌ای مجالس عزا، در غم فقدان ملکه کشوری بیگانه جامه درانی کنید؟!

هیچ متوجهید که از الیزابت دوم قدیسه‌ای ساخته‌اید که تاریخ نظیرش را ندیده است؟ برای آنکه متوجه شوید حرف‌هایتان چقدر سخیف است، بد نیست در ساعات فراغت از کار، حرف‌هایی را که زده‌اید مرور کنید:

ملکه مهربان بود. او لباس‌های فاخر و شاد می‌پوشید. گاهی از روی بالکن برای مردم دست تکان می‌داد. با تواضع و فروتنی در جشن‌های چندین میلیون پوندی تولد یا سالگرد سلطنتش شرکت می‌کرد. همیشه لبخند می‌زد. هفته‌ای یک بار با نخست وزیر ملاقات می‌کرد. عاشق اسب بود. با سران کشورها در مجلل‌ترین تالارهای کاخ شام می‌خورد. برای استراحت به اسکاتلند می‌رفت. تقریبا به تمام نقاط جهان سفر کرده بود. زندگی اشرافی و پرخرج خانواده اعم از فرزندان، نوه‌ها، نتیجه‌ها، عروس‌ها  و دامادهایش را مدیریت می‌کرد. حتی در رسوایی طلاق چارلز و مرگ مشکوک دایانا در کنار دوست پسر مصری‌اش، سرپرستی فرزندان او را به عهده گرفت. به طور مرتب در حیاط کاخ افسانه‌ای‌اش گاردن پارتی می‌گرفت. در جشن‌هایی به بهانه‌های مختلف به هوادارانش از سایر کشورهای دنیا جایزه می‌داد و...

بس است دیگر! واقعا خجالت نمی‌کشید؟! می‌خواهید با این حرف‌ها ۱۰ روز برای آن زن ۹۶ ساله عزاداری کنید؟ برای ۹۶ سال مال اندوزی و خوردن و خوابیدن و شیک پوشی و تفریح و دست تکان دادن؟! برای ۹۶ سال همراهی با جنایات دولت‌های غربی؟ برای ۹۶ سال حمایت از دیکتاتورها و کودتا علیه دولت‌های مردمی در سراسر جهان؟ ما که هیچ، جواب زنده یاد دکتر مصدق را چه می‌دهید؟!

شما راهپیمایی اربعین هم‌وطنان‌تان را که بزرگ‌ترین تجمع اعتقادی تاریخ است زیر سوال می‌برید و آن را نمایش حکومتی می‌خوانید. شما قتل ناجوانمردانه شهید قاسم سلیمانی را که تمام ملت‌تان بر او گریستند، اقدامی لازم می‌دانید و هم‌نوا با ترامپ پلید، او را که نماد امنیت و اقتدار ایرانیان و نجات دهنده ملت‌های منطقه از چنگ داعش خونخوار بود با وقاحت تمام تروریست می‌خوانید. شما آئین سوگواری ملت‌تان را در مناسبت‌های مذهبی بویژه محرم و صفر به سخره می‌گیرید. آن وقت در ایام سوگواری ملکه حتی موزیک تیتراژ برنامه خبری‌تان را پخش نمی‌کنید! حتی به گوش خودم شنیدم یکی از خانم‌های به اصطلاح کارشناس سیاسی شما در یکی از بخش‌های خبری‌تان گفت: الیزابت فقط ملکه بریتانیا نبود، او ملکه جهان بود! دارید به کجا می‌روید؟!

حرف بسیار است. اما سخنم را کوتاه می‌کنم و‌ ضمن یادآوری ابیاتی از وجدان بیدار شرق و جهان اسلام "اقبال لاهوری" از شما خواهشی می‌کنم: اگر با جمهوری اسلامی مخالفید، هویت‌تان را به بیگانه نفروشید. خانم‌ها، آقایان، فراموش نکنید شما ایرانی هستید!

فریاد ز افرنگ و دلاویزی افرنگ
فریاد ز شیرینی و پرویزی افرنگ
عالم همه ویرانه ز چنگیزی افرنگ
معمار حرم! باز به تعمیر جهان خیز
از خواب گران خواب گران خواب گران خیز
از خواب گران خیز...