به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، محمداحسان مفیدی: ویلچر بلند شود و روی پای خودش بایستد و راه برود. و این فصل جدیدی از زندگی پیچیده‌ی احمد بود که حالا در مستندی به نام خودش و با کارگردانی اعظم مرادی می‌خواهد برایمان تعریف کند. 

احمد که در کودکی و فقط بعد از چند دقیقه کمبود اکسیژن دچار آسیب مغزی غیرقابل بازگشت و محدودیت حرکت می‌شود، الان با پدر و مادر و برادرش زندگی می‌کند. اما هیچ محدویتی باعث نمی‌شود به چیزی که می‌خواهد نرسد. او علیرغم مخالفت خانواده به رشته تئاتر می‌رود و اول بازیگری و بعد کارگردانی را ادامه می‌دهد.

ساختار مستند «احمد» تعلیق شیرینی دارد و در دو زمان پیش می‌رود، اکنون و چند سال پیش، زمانی که سعی کرد به فاطمه پیشنهاد ازدواج بدهد و پدر او را قانع کند که می‌تواند مرد خانواده خودش باشد. همچنان که این فرآیند انجام می‌شود ما او را می بینیم که تنها روزگار می‌گذراند و حدس غالب این است که خب، تلاشش را کرده و همین ستودنی است. اما غافلگیری در انتهای کار و درست همانجا که باید رخ می‌دهد.


مرادی در مقام کارگردان، خوب توانسته اراده و خواستن را به تصویر بکشد و فیلمش را طوری پیش ببرد که مخاطب تا انتها با او بماند. احمد آنقدر مصمم و بااراده است که وقتی در انتهای فیلم می‌گوید می‌خواهد اولین کسی باشد که با معلولیت اسکار می‌گیرد، مارا مجاب می‌کند که منتظر مستند جذاب آن اتفاق هم باشیم.