با «اسماعیل براری»؛ از دستیاران شهید آوینی در گروه جهاد تلویزیون درباره روزهای آشنایی‌اش و مرور خاطراتش با «حاج نادر طالب زاده» گفت و گو شد و این سینماگر به خبرنگار موسسه فرهنگی هنری اندیشه شهید آوینی، گفت: من از سال 1363 وارد گروه جهاد تلویزیون شدم و تا پایان جنگ در آن جا دستیار «شهید آوینی» بودم. تدوین کارهای «روایت فتح» را شهید آوینی خودش انجام می‌داد و تیمی داشت که من هم جزو آن تیم بودم. آقای آوینی، آهن‌ربای قوی داشت و همه افرادی که به او علاقه داشتند از طیف‌های مختلف فکری جمع می‌شدند و این افراد به گروه جهاد تلویزیون می‌آمدند و با ایشان گفت‌و‌گو می‌کردند. آقای آوینی دامنه وسیعی از افراد را در جهاد تلویزیون ملاقات می‌کرد که یکی از آن‌ها آقای نادر طالب زاده بود.

«اسماعیل براری» از روزهای اولین ملاقات با «حاج نادر طالب زاده» خاطره می‌آورد و در شرح آن روزگار عنوان می‌کند: آن زمان گفتند یک نفر از بخش پشتیبانی جنگ جهاد است که فیلمسازی خوانده و خودش برای خودش در جبهه فیلم می‌سازد. کمک‌هایی از طرف جهاد در بخش لابراتوار به ایشان شد. وقتی فیلم با ارزش آقای طالب‌زاده به اسم «والعصر» دیدم، خیلی مشتاق شدم که ایشان را ببینم تا این که یک روز آمد جهاد تلویزیون و با آقا مرتضی آوینی ملاقات و گفت‌و‌گو کرد. ما با هم در آن جا آشنا شدیم. دقیقاً یادم نیست ولی بین سال‌های 63 تا 65 بود که اولین بار آن‌جا حاج نادر را دیدم.

دستیار شهید آوینی در ادامه گفت و گو با خبرنگار موسسه، درباره ویژگی‌های منحصر به فرد «حاج نادر طالب زاده»، گفت: گروه پشتیبانی جنگ جهاد فعالیت‌های جهاد در جنگ را منعکس می‌کرد. یعنی اگر لازم بود راننده‌های لودر را جمع می‌کردند. آقا نادر خدا بیامرز را اولین بار در مناطق جنگی و وقتی با لودر و کامیون کار می‌کرد، کشف کردند که کار پشتیبانی می‌کرد، تا این که موردی پیش آمد و آقا نادر به بچه‌های گروه فیلمبرداری کمک کرد و آن‌ها متوجه شدند که او از سینما سررشته دارد و وقتی از او سوال کردند، گفت که در آمریکا تحصیل سینما کرده است. آقای طالب زاده از این طریق به پشتیبانی جنگ جهاد در تهران منتقل شد و بخش فیلمسازی راه افتاد. بعد از پایان جنگ، پشتیبانی جنگ جهاد تعطیل شد و حاج نادر به همراه بچه‌های جهاد مثل رضا برجی و محمّد صدری با شهید آوینی به حوزه رفتند.

وی افزود: حاج نادر انسان بی حاشیه‌ای بود و اهل تفکر بود. برای همین در همه کارهایش این تفکر را می‌توان دید. آن زمان با آقا مرتضی بسیار صمیمی و نزدیک بود، چون آقای آوینی انسان اهل فکری بود و محور همه ما شهید آوینی بود و او مثل چتری بود که ما زیر چترش بودیم.

«اسماعیل براری» با مرور سال‌های بعد از اتمام فعالیت در گروه جهاد تلویزیون، در پاسخ به این که دیدارهای بعدی با «حاج نادر» چگونه رقم خورد، عنوان کرد: من بعد از جهاد مشغول دانشکده شدم و به بنیاد فارابی رفتم ولی هر چند وقت به حوزه سر می‌زدم تا شهید آوینی و بچه‌های دیگر مثل آقای طالب‌زاده را بببینم. ارتباط ما ادامه داشت. مساله دیگری که یادم می‌آید، مربوط به زمانی بود که من جزو موسسین گروه فیلم و سریال شبکه دو بودم و حاج نادر به همراه آقای صدری پیش من آمدند و گفتند که می‌خواهند مستندی را در هند درباره معابد و مساجد آن جا بسازند، در واقع نقش مذاهب در هند را نشان دهند. من تهیه‌کننده آن کار شدم و آقای رضا برجی هم به ما پیوست و 3 گروه عازم هند شدند. آن مجموعه به نام «رهاورد هند» از تلویزیون پخش شد.

وی ادامه داد: در این سال‌ها آقای طالب زاده را می‌دیدم، به جز این اواخر که ایشان بیمار شدند و ملاقات با او مشکل شد. وقتی خبر درگذشت آقای طالب زاده اعلام شد، خیلی از دوستان متاثر شدند. دانشجویان من کلیپی برای ایشان ساختند و من مطلبی در آن جا نوشتم درباره مستند «والعصر» که به نظرم همان یک فیلم می‌تواند برای به یاد ماندن نام ایشان کافی باشد. ضمن این‌که حاج نادر انسان فعالی در حوزه رسانه و فرهنگ بود. سیاستگذار فرهنگی بود و اهل تفکر. وقف پدیده ظهور شده بود. او بنیانگذار تفکرات بود و از معدود افراد فرهنگی بود که راهگشا بود. هیچ وقت نمی‌توانم عمق تفکر ایشان را فراموش کنم و به نظرم اتفاقات خوبی مثل عمار و برنامه‌های تلویزیونی و سریال «بشارت منجی» تنها بخشی از ظرفیت وجودی او بود و ما تنها نوک کوه یخ را دیدیم. اغلب افرادی که در حوزه فرهنگ و رسانه هستند، منتظر می‌مانند تا کسی پرچم را بلند کند اما نادر طالب زاده پرچمدار فرهنگ بود و همه دور او جمع می‌شدند.