تهیه‌کننده و کارگردان باسابقه سینمای ایران می‌گوید که بخش خصوصی حاضر به سرمایه‌گذاری در سینمای کودک و نوجوان نیست و در چنین شرایطی باید مراقب باشیم به دوران فیلم فارسی بازنگردیم.

سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان این روزها پس از وقفه‌ای نسبتا طولانی در اصفهان درحال برگزاری است. در این دوره، 559 اثر به دبیرخانه جشنواره ارسال شد که از این تعداد، 359 اثر از فیلمسازان داخلی و 200 اثر متعلق به فیلمسازان خارجی بود. امسال علاوه بر ایران، 39 کشور در جشنواره حضور دارند. بر این اساس، بخش رقابتی جشنواره شامل دو بخش ملی و بین‌الملل است که در بخش ملی، 14 فیلم سینمایی، 12 فیلم کوتاه داستانی و 12 فیلم کوتاه پویانمایی حضور دارند. در بخش بین‌الملل نیز 13 اثر بلند داستانی از کشورهای مختلف حضور دارند که 12 فیلم در بخش بلند رقابت می‌کنند و یک فیلم نیز به جهت محتوا و کیفیت مناسبِ آن در بخش خارج از مسابقه نمایش داده خواهد شد. این درحالی است که امسال، 12 فیلم کوتاه داستانی و پویانمایی در بخش کوتاه بین‌الملل حضور دارند و در مجموع در بخش رقابتی 69 فیلم حاضر خواهند بود.

اما یکی از نکاتی که در این دوره از جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان به چشم می‌خورد، غیبت فیلمسازان باتجربه و پرسابقه سینمای کودک و نوجوان است. «علی ژکان» ازجمله کارگردانان و تهیه‌کنندگان باسابقه سینمای ایران است که در کارنامه کاری‌اش سابقه ساخت آثار کودک و نوجوان به چشم می‌خورد. او آخرین بار، فیلم سینمایی «ترانه‌های پدری» را در جایگاه تهیه‌کننده تولید کرد که در سی و چهارمین جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان به نمایش درآمد. این سینماگر سال گذشته نیز مجوز ساخت فیلم سینمایی «درخت‌نورد» را در ژانر کودک و نوجوان دریافت کرد که هنوز وارد مرحله پیش‌تولید نشده است.

بخش خصوصی به سرمایه‌گذاری روی فیلم‌های گیشه‌پسند تمایل دارد

این کارگردان درباره وضعیت کنونی سینمای کودک و نوجوان به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم گفت: برخی نهادها هستند که شعار حمایت از سینمای کودک را سر می‌دهند اما در عمل اقدامی نمی‌کنند و حمایت‌شان در سطح شعار باقی می‌ماند. تمایل بخش خصوصی به سمت سرمایه‌گذاری در حوزه فیلم‌های تجاری و گیشه‌پسند است و به همین دلیل به سمت حمایت از سینمای کودک و نوجوان نمی‌آید. به علاوه اینکه اکنون هزینه‌های تولید یک فیلم در سینما بسیار بالاست و این وضعیت دیگر با چند سال پیش قابل قیاس نیست. فیلمی که پنج سال پیش می‌توانستید با 800 میلیون تومان بسازید، اکنون برای ساختنش باید بین 10 الی 12 میلیارد تومان هزینه کنید. کدام بخش خصوصی حاضر است چنین هزینه‌ای را صرف ساخت فیلم کودک و نوجوان کند؟ اصلا در صورت تولید، فیلمش را در کدام سینما می‌تواند اکران کند؟ چگونه خواهد توانست سرمایه ساخت خود را بازگرداند؟ معمولا سه، چهار سینما را به صورت سانسی به اکران فیلم‌های کودک و نوجوان اختصاص می‌دهند اما این اکرانی نیست که بتوان از نظر بازگشت سرمایه روی آن حساب کرد. برخی پردیس‌ها و مجتمع‌های سینمایی مطرح و قابل توجه وجود دارند که آنها هم اساسا فیلم کودک و نوجوان را اکران نمی‌کنند. در چنین شرایطی کدام عقل سلیمی حاضر است دست‌کم 10 میلیارد تومان از سرمایه خود را صرف ساخت فیلم کودک کند؟