کتاب «انتظار فرج» نوشته حسین رحمانی تیرکلائی به‌تازگی توسط انتشارات کتاب جمکران منتشر و راهی بازار نشر شده است.

اندیشه انتظار منجی، تفکری تاریخی در میان اقوام مختلف بوده است؛ چراکه انسان در طبیعت و فطرت خود، همواره به شکل‌گیری حیاتی برتر و آرمانی که فاقد تلاطم‌های مادی و نابسامانی‌های روحی باشد، امیدوار بوده است. در همین مجرا، امت‌ها این اندیشه را به‌عنوان تفکری مقدس میان خود حفظ کردند تا عصر حاضر که با اوج گرفتن تمدن مادی و مظاهر افسارگسیختگی و دوری انسان از حقیقت خویشتن، این نیاز و آرمان‌گرایی فطری، به‌طور مشهود احساس می‌شود.

بدیهی است هیچ قومی بدون وجود رهبری سالم، صالح، عالم و کاردان، پایدار و استوار نمی‌ماند؛ رهبری که مورد پذیرش همگان باشد و از او فرمان برند و سخن او را فصل‌الخطاب خو یش بدانند. در دین اسلام جایگاه صاحب امر، جایگاه نخ تسبیح است برای دانه‌های آن، که آنها را جمع می‌کند و به‌هم می‌آورد. پس اگر نخ پاره شود، دانه‌ها پراکنده می‌شوند و از بین می‌روند و هیچگاه همه آنها را نتوان به‌هم آورد. بنابراین، اگر کسی در رأس امور جامعه نباشد، اجتماع افراد از هم خواهد پاشید و ارتباط و هماهنگی میان آنها از بین خواهد رفت و درنهایت، جامعه نابود خواهد گشت.

پس چنین شخصی لازم الاطاعه است و اطاعت از حجت خدا و احساس نیاز به ایشان، انسان را به محبت و انتظار آن حضرت و در نهایت محبت خدای متعال سوق خواهد داد و این محبت افراد را به سوی برداشتن موانع به طول انجامیدن آن انتظار سوق می‌دهد.

کتاب «انتظار فرج» نوشته حسین رحمانی تیرکلائی به بررسی عوامل و موانع و آثار اخلاقی انتظار فرج پرداخته است تا چراغ راهی باشد برای کسانی که می‌خواهند هموار کننده مسیر ظهور منجی بشریت باشند.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

«فقدان امید در جامعه، سبب دوری افراد از حقیقت توحید و بندگی خدا خواهد شد. خدای متعال ناامیدی و نگرش منفی به حیات را، به‌نحوی ناشی از ضعف اعتقادی انسان از رحمت خدا می‌داند: «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ» «بگو: ای بندگان من که (با ارتکاب گناه) بر خود تجاوزکار بوده‌اید! از رحمت خدا نومید نشوید، یقیناً خدا همه گناهان را می‌آمرزد؛ ز یرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.» شیطان همواره روی اصل ناامیدی تکیه می‌کند؛ چراکه رابطه یأس و بدبینی، دوطرفه است و همانطورکه یأس سبب بدبینی می‌گردد، منفی‌نگری نیز روحیه یأس را در انسان افزایش می‌دهد و این همان مطلوبی است که شیطان به‌دنبال محقق ساختن آن در وجود آدمی است.»