در میان آثاری که درونمایه مذهبی دارند و در خلال داستانی عاشقانه، به معرفت حسینی می‌رسند، چند اثر انگشت‌شمار وجود دارد که سینما و تلویزیون بارها به آن ها مراجعه کرده و در سبد محدود این‌گونه آثار، به آن‌ها تکیه می‌کند. یکی از استوارترین آثار به نمایش درآمده که رنگ «حسینی» دارد، فیلم سینمایی «دلشکسته» به نویسندگی و کارگردانی «علی روئین‌تن» است. کارگردانی شناخته شده که حالا مترصد ساخت فیلمی درباره شهید قهرمان «ابراهیم هادی» است. در گفت‌و‌گوی پیش‌رو که خبرنگار موسسه فرهنگی هنری اندیشه شهید آوینی با «علی روئین تن» انجام داد، از هر دری سخن به میان آمد اما بیشترین تمرکز با توجه به حال و هوای این روزها، معطوف به چگونگی ثبت فضای محرمی در آثار هنری بود.

شما چگونه به فیلمنامه «دلشکسته» رسیدید؟ چه وجهی از داستان این کار برایتان اهمیت داشت؟

«دلشکسته» با تلاش و سختی‌های زیادی که با آن مواجه شدم به نتیجه رسید وگرنه مخالف زیاد داشت. اما من برای اعتقاداتم می‌جنگم. من با «دلشکسته» می‌خواستم اظهار ارادت خودم نسبت به امام حسین (علیه‌السلام) را نشان دهم و با همه سختی‌ها تمامش کردم. سال‌ها پیش یک بزرگی به نام امام حسین (علیه‌السلام) به ظاهر در جنگ شکست خورد و خود و خانواده‌اش از دنیا رفتند اما بیش از 1400 سال است که مردم به دنبال خونخواهی او هستند و هر روز عزیرتر می‌شود. در صورتی که در سمت مقابل کسی توجهی به لشگر یزید نمی‌کند و افرادش جایی در تاریخ ندارند. این ارادت ما است. شما الان حرم مولا را ببین که چه خبر است و آن طرف کاخ معاویه چگونه است. دلیل ماندگاری کارهای محرمی به خاطر همین عشق و توجه است. باید زلال به سراغ این شخصیت‌ها رفت. وقتی برای آن ها کار می‌کنی باید زلال و پاک و تمیز باشی.

یعنی هنرمند هم در پی حقیقت باشد و معرفت بجوید و هم زلال و صادق با موضوع رفتار کند.

خیلی‌ها این ادعا را دارند. اما تا یار که را خواهد و میلش به که باشد. نمی‌توانم بیشتر از این توضیح بدهم.

با توجه به بازخوردهای خوبی که فیلم «دلشکسته» به دنبال داشت، چرا ساخت آثار محرمی توسط شما ادامه پیدا نکرد؟

متاسفانه برخی مدیران از ارزش‌ها دور می‌شوند و هنرمند در این میان تنها می‌ماند. دلم می‌خواهد همه عمرم راجع به این جریان‌های مذهبی فیلم بسازم و با اهل بیت (علیه‌السلام) عجین شوم اما باید شرایط آن فراهم شود. متاسفانه نسبت به کارهای قبلی هم دل خوشی ندارم. من هر لحظه در حال کار کردن‌ام و در این سال‌ها کلی طرح برای ساخت فیلم داشتم اما نشد. آرزویم ساختن فیلم درباره حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) و حضرت امام جعفر صادق (علیه‌السلام) است اما شرایط فراهم نمی‌شود. من دو تا خصوصیت دارم که در همه کارهای سینمایی و تئاتری من است، این که عاشق اهل بیت (علیه‌السلام) و خانواده شهدا هستم و هر چه فیلمنامه دارم، راجع به این دو موضوع است. اما من که نمی‌توانم به زور به مدیران بگویم باید کارهایم ساخته شود. سال‌ها است فیلمنامه‌ای که برای حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها) نوشته‌ام، بی‌نتیجه مانده است.

به نظرتان فقط نهادهای دولتی باید سرمایه گذار تولید این آثار مناسبتی شوند یا این که بخش خصوصی و موسسات پرتوان اقتصادی هم می‌توانند بخشی از سرمایه این آثار را فراهم کنند؟

بخش خصوصی دنبال سود است. بعضی موسسات خارجی یک قوانینی دارند که نباید به مذهب پرداخته شود، پس آن‌ها که با فیلمنامه‌های اعتقادی من مشکل دارند. داخلی‌ها هم دنبال فیلمی هستند که مقاصد تجاری و سیاسی خود را تامین کنند. اما من براساس دریافت و اخلاص خودم نسبت به اهل بیت و خانواده شهدا فیلم می‌سازم نه آن طور که پسند برخی‌ها باشد.  من فقط به سفارش اهل بیت و شهدا فیلم می سازم.