هر چه به پایان قرن بیستم نزدیک می شویم، بیشتر و بیشتر میتوان صورتهای متناقض نهفته در باطن تمدن تکنولوژیک را آشکارا دید.

تمدن امروز ذاتاً گرفتار تناقض است و از زمره جدیدترین این تناقضها آن است که بشر متمدن، در عین آنکه در جهان «محاکمه کافکا» می زید و از هیچ حق انتخابی برخوردار نیست اما جامعه محیط بر خویش را باز و آزاد می انگارد.

دموکراسی به مفهوم «حکومت مردم» است اما در عمل حتی در بهترین نمونه های حکومت دموکراسی، حقوق ملت، نقابی است که در پس آن ثروتمندان پنهان شده اند.